BAŁTYCKIE MORZE

Encyklopedia PWN

geol. jedno ze stadiów rozwoju Morza Bałtyckiego w holocenie;

region fizycznogeogr., położony na południe i wschód od Morza Bałtyckiego, w Niemczech, Polsce, Rosji, na Litwie, Białorusi, Łotwie i w Estonii, podzielony na 2 podprowincje fizycznogeogr.: pojezierza Południowobałtyckie i Wschodniobałtyckie, których granicę wyznacza w przybliżeniu dolina Pasłęki w północno-wschodniej Polsce.

Białe, Morze, Biẹłoje mọrie,

śródlądowe morze Oceanu Arktycznego, w Europie Północnej, między półwyspami: Kolskim i Kanin;

Litorynowe, Morze,

geol. faza rozwoju Morza Bałtyckiego w holocenie;

Yoldiowe, Morze,

faza rozwoju Morza Bałtyckiego, trwająca od ok. 10 000 do ok. 9000 lat temu;

Myaowe, Morze,

współczesny etap rozwoju Morza Bałtyckiego;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>